THE VERTICAL RAY OF THE SUN (2000)

MOVIE  : THE VERTICAL RAY OF THE SUN

COUNTRY : VIETNAM

DIRECTOR  : TRAN ANH HUNG

GENRE : DRAMA

              സിനിമയുടെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന സമയം ഒരു കവിത ആസ്വദിക്കുന്ന പോലെ മനോഹരമായ അനുഭവം. വർണ്ണങ്ങൾ  ഹൃദയത്തിലേക്ക്  ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന മായികത അവശേഷിപ്പിക്കുന്ന ദൃശ്യ ഭംഗി. പ്രകൃതിയുടെ സ്വാഭാവികമായ ജൈവികത കൂടി പങ്കിട്ടെടുത്ത  പശ്ചാത്തല സംഗീതം. പലതായി ചിതറിക്കിടക്കുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ ഏടുകൾ ക്രമരഹിതമായി  അവതരിപ്പിച്ച  അപൂർവ്വത. മെല്ലെ ഒഴുകിപ്പരന്ന  കഥാഗതി. പ്രമേയത്തിനുപരി മനസ്സിൽ അവശേഷിക്കുന്ന പ്രകൃതിയുടെ വർണ്ണക്കൂട്ടുകൾ. വിയറ്റ്നാമിനെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന THE VERTICAL RAY OF THE SUN എന്ന സിനിമയെ  ഇങ്ങനെയാകും ഞാൻ വിശേഷിപ്പിക്കുക.
       മൂന്ന് സഹോദരിമാരുടെ ജീവിതത്തെയാണ് സിനിമ മെല്ലെ സ്പർശിക്കുന്നത്. തലോടലിന്റെ മൃദുത്വം സംഘർഷ രഹിതമായ ഇടങ്ങളെയാണ് സിനിമയിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. മൂന്ന് സഹോദരിമാർ ഒരു കോഫീ ഷോപ്പ് നടത്തുകയാണ്. SUONG, KHANH , LIEN  എന്നീ മൂവർ സംഘത്തിൽ LIEN ഒഴികെയുള്ളവർ വിവാഹിതരാണ്. സന്തുഷ്ട ദാമ്പത്യം നയിക്കുന്നവരായാണ് SUONG , KHANH എന്നിവരേയും ഭർത്താക്കന്മാരെയും നമുക്ക് കാണാനാവുന്നത്. ഭർത്താക്കന്മാരിൽ ഒരാൾ BOTANICAL PHOTOGRAPHER-ഉം , മറ്റെയാൾ നോവലിസ്റ്റുമാണ്. ഏറ്റവും ഇളയവളും, ചെയ്തികളിൽ അപക്വത തുളുമ്പി നിൽക്കുന്നവളുമായ LIEN സുന്ദരനായ  സഹോദരൻ HAI-യുടെ കൂടെയാണ് കഴിയുന്നത്‌. LIEN-HAI (സഹോദരീ-സഹോദര) ബന്ധത്തിൽ നമുക്ക് അപ്രിയത തോന്നാവുന്ന അരാജകത്തിന്റെ  അഴുക്കുകളുണ്ടോ എന്ന സംശയം തോന്നിച്ചെങ്കിലും, അതിനെ  പൌരസ്ത്യ സാംസ്കാരികതയിൽ നാട്ടിയ കുറ്റിയിലേയ്ക്ക് തന്നെ വലിച്ചു കെട്ടുന്നു. സിനിമയിലെ ഏറ്റവും മനോഹരവും , രസകരങ്ങളുമായ നിമിഷങ്ങൾ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നതും ഈ സഹവാസമാണ്. അവരുടെ പെരുമാറ്റങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന  തെറ്റിദ്ധാരണകൾ , അവരുടെ രീതിയിലെ അസ്വഭാവികതയെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെങ്കിലും  , നമ്മുടെ സംശയങ്ങൾ അസ്ഥാനത്താക്കുന്ന  സന്ദർഭങ്ങളെ നാം കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
                സിനിമ, ജീവിതത്തിന്റെ ഒഴുക്കിനൊപ്പം മെല്ലെ മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോൾ തെളിയുന്ന ചില രഹസ്യങ്ങൾ നമ്മിൽ അത് വരെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട  ധാരണകളെ തിരുത്തുവാൻ നിർബന്ധിതനാക്കുന്നു. ഫോട്ടോഗ്രാഫറും നോവലിസ്റ്റും തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണങ്ങളിൽ കടന്നു വരുന്ന പോർട്രൈറ്റുകളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളും, മുഖങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള  പ്രശാന്തതയില്ലായ്മ വാദങ്ങളും, എഴുത്തുകാരന്റെ  WRITER'S  BLOCK  ഉം കഥാ തന്തുവിന്റെ നിഴലിനോട്‌ ചേർത്ത് വെയ്ക്കാവുന്ന ശക്തമായ സൂചനകളാണ്.
                        പച്ചപ്പ്‌ തുടിച്ചു നിൽക്കുന്ന ചിത്ര സമാനമായ രംഗങ്ങൾ,  പ്രകൃതിയുടെ താളക്രമത്തെ വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന ശബ്ദ മർമ്മരങ്ങൾ, അലോസരപ്പെടുത്താതെ പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴ........... സിനിമയുടെ  മന്ദഗതിയെ ആസ്വാദ്യകരമാക്കുന്ന  സൗന്ദര്യ സ്പർശമമേകുന്നത് ഇത്തരം ഘടകങ്ങളാണ്. സിനിമയുടെ കാലഘടനയെ വരച്ചിടാനുള്ള അവ്യക്തമായ സൂചനകൾ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും  , അതൊന്നും സിനിമയുടെ പ്രമേയത്തെ ആഴത്തിൽ സ്പർശിക്കുന്നില്ല. പൂക്കളും, പഴങ്ങളും അവയുടെ നിറഭേദങ്ങളും  ദൃശ്യത്തിനപ്പുറം  സാന്നിധ്യമറിയിക്കുന്നു  എന്ന സംശയം തോന്നിപ്പിച്ചു. ഇവയുടെ ആധിക്യം "സ്ത്രീത്വത്തെ" ബോധപൂർവ്വം ഫ്രൈമുകളിൽ നിറയ്ക്കാനുള്ള  ശ്രമങ്ങളായിരുന്നോ?.... , അതോ  അവരുടെ സാംസ്കാരികതയുടെ സ്വാഭാവികതയായി ഇടം നേടിയതാകുമോ? ......
                          വഞ്ചനയും, മനസാക്ഷിക്കുത്തും ,  പരസ്പര വിശ്വാസവുമെല്ലാം  സംഘർഷങ്ങളുടെ അകമ്പടി കൂടാതെ , മനോഹാരിത ഒട്ടും ചോരാതെ നമ്മെ അനുഭവിപ്പിക്കുന്നു ഈ സിനിമ. അസന്തുഷ്ട്ടി ഊറിക്കിടന്നിരുന്ന ദാമ്പത്യത്തിന്റെ ഉറവകൾ കലങ്ങുന്നെങ്കിലും , അവയെ  സന്തോഷങ്ങളുടെ തെളിനീരുറവയാക്കുന്ന അന്തർ ചൈതന്യം  എല്ലാവരിലും അവശേഷിപ്പിച്ച് പ്രകാശ പൂരിതമായ ജീവിതത്തെയാണ് സിനിമ ബാക്കിയാക്കുന്നത്.
                   സിനിമയിൽ ചില ദൃശ്യങ്ങളിൽ ധ്യാന നിരതനായിരിക്കുന്ന  ബുദ്ധനെക്കാണുമ്പോൾ , "മനസ്സിനെ ജയിക്കുന്നവനാണ് യഥാർത്ഥ ജേതാവ് "  എന്ന മന്ത്രോച്ചാടനവും  തികട്ടി വരും. ജീവിത യാത്രയിൽ നമ്മുടെ യാനപാത്രം തുഴയേണ്ടത് മനസ്സും , അത്മാവുമെല്ലാം  സ്വര ചേർച്ച നേടുന്ന  സാഹചര്യങ്ങളിലേയ്ക്കാണ്  എന്ന ആത്മീയത രുചിക്കാവുന്ന നിഗമനത്തിൽ ഈ സിനിമയെ കുരുക്കിയിടാം എന്ന് തോന്നുന്നു.......